3… 2… 1…

A jednak z pisaniem tak nie jest. A przynajmniej ja tak nie mam.

Dlatego kiedy usłyszałam, jak Sylwia Chutnik radzi tym, którzy chcą pisać: „Pisz! O to tu chodzi. To jest zwykła czynność”, prawie przestałam oddychać (a przecież oddychanie to dopiero zwykła czynność).

To, co powiedziała Sylwia to prawda. A jednocześnie też nieprawda. Myślę, że pisanie nigdy nie będzie dla mnie zwyczajną czynnością. Zawsze będę się go trochę bała. Zawsze będę miała przed nim respekt i jakiś rodzaj pokory, której nie przejawiam wobec własnego stylu chodzenia czy oddychania. A jednak powtarzanie sobie, że pisanie to normalna czynność ma w sobie jakąś moc. Brzmi jak zaklęcie, które odgania strachy, zjawy i potwory.”

Tak jest też u mnie. Większość swojego życia spędziłam na pisaniu, jednak mniej więcej 2 lata temu z trudnych do sprecyzowania powodów zawiesiłam swoją działalność w tym zakresie. Oj, trudno mi wrócić… Szczególnie, że jako perfekcjonistka chciałabym, żeby wszystko było od razu na tip top, tymczasem z obecną liczbą obowiązków i dwójką małych dzieci na pokładzie nie jest łatwo. Ostatnio przeczytałam jednak bardzo inspirujące zdanie:

„Zakończone jest lepsze niż perfekcyjne.”

Powinnam sobie okleić tym zdaniem dom 🙂 Chciałabym, żeby towarzyszyło mi ono również tutaj.

To jak? Mogę liczyć na Wasze kciuki? 🙂